NYU Conference on Ibogaine Nov 5-6, 1999

Begin 1995 publiceerde de Utrechtse Wetenschapswinkel Geneesmiddelen een kritische literatuurstudie naar de claims van ibogaine als nieuw wondermiddel. De belangrijkste conclusies van dit rapport zijn dat ibogaine een interessant middel is, vooral wat betreft de behandeling van verslaving aan opiaten. Aanbevolen wordt meer onderzoek te doen bij mensen om het effect van ibogaine op verslaving te kennen en om te weten wat de bijwerkingen en mogelijk andere nadelen van het middel zijn.
Inmiddels wordt aan de Universiteit van Miami een zogeheten Phase 1 Trial uitgevoerd.
In onze uitgebreide literatuurlijst vindt u recente artikelen over de werking en bijwerkingen van ibogaine op moleculair en cellulair niveau, en in mens- en dierexperimenten.

SAMENVATTING

Het blijkt dat er geen wetenschappelijk onderzoek, naar het effect van ibogaine als middel tegen verslaving, bekend is dat bij verslaafden is gedaan. De ibogainebehandeling, zoals die een aantal malen door een bedrijf uit de Verenigde Staten is uitgevoerd, voldoet op meerdere punten niet aan de aanbevelingen van 'Good Clinical Practice', een standaard die in de huidige vorm overigens pas later van kracht is geworden.
Wel is er proefdieronderzoek naar het effect van ibogaine op verschillende verslavingen uitgevoerd. Dit onderzoek geeft geen eenduidig beeld betreffende de effectiviteit. Bij een verslaving aan opiaten (zoals morfine en heroïne) vermindert ibogaine in ratten een aantal, maar niet alle ontwenningsverschijnselen die optreden na toediening van naloxon of naltrexon (stoffen die ontwenningsverschijnselen veroorzaken bij aan opiaten verslaafde dieren). Ibogaine voorkomt de stijging van de dopamineconcentratie in de hersenen die gewoonlijk optreedt na de toediening van morfine. Deze stijging van de dopamineconcentratie wordt gezien als de belonende factor waardoor het gebruik van een verslavend middel wordt bepaald. Ibogaine voorkomt ook de stijging in bewegingsactiviteit die normaal gesproken na morfine-inname optreedt.
Bij cocaïneverslaving vermindert ibogaine de inname van cocane door verslaafde ratten. De dopamineconcentratie in de hersenen stijgt onder invloed van ibogaine meer dan wanneer er alleen cocaïne wordt toegediend. De invloed van ibogaine op de bewegingsactiviteit van ratten na de toediening van cocaïne is onduidelijk. De stijging van de bewegingsactiviteit na de toediening van cocaïne in muizen wordt door ibogaine tegengegaan. De effecten van ibogaine op amfetamineverslaving zijn afhankelijk van de gebruikte dosis amfetamine en de diersoort waarop het experimentele onderzoek is uitgevoerd. In ratten neemt onder invloed van ibogaine zowel de amfetamine- als de dopamineconcentratie in de hersenen toe. In muizen voorkomt ibogaine de stijging van de dopamineconcentratie en wordt de bewegingsactiviteit verminderd.
Er is geen dierexperimenteel onderzoek gepubliceerd over de invloed van ibogaine op alcohol- en nicotineverslaving, hoogstens zijn er persoonlijke mededelingen bekend over het gunstige effect bij alcohol.
Een belangrijke bevinding in dit rapport is ook dat de bijwerkingen en toxiciteit van ibogaine bij mensen nog nauwelijks zijn onderzocht.

Concluderend kan worden gezegd dat ibogaine een interessant middel is, vooral wat betreft de behandeling van verslaving aan opiaten. Echter, er is wetenschappelijk verantwoord onderzoek bij mensen nodig om het effect van ibogaine op verslaving te kennen en om te weten wat de bijwerkingen en mogelijk andere nadelen van het middel zijn. Wij zouden mensen dan ook niet aanraden het middel te gaan gebruiken. Om te kunnen bepalen of ibogaine werkzaam is als afkickmiddel is het wel noodzakelijk dat onderzoek bij mensen wordt uitgevoerd, maar dit zal dan moeten plaatsvinden in een goed opgezet wetenschappelijk onderzoek met voldoende medische begeleiding.

This report is no longer available from the Science Shop for Medicines (Wetenschapswinkel Geneesmiddelen).